Aze ben seni yerim...

Uykundan erken uyandığında "viyyeeaa, hiyyiiiiioooo" şeklinde beni çağırman, ben geldiğimde eller kollar aşağı yukarı bir nevi yatay zıplama hareketleri sergilemen ve yine bilumum ses çıkarırken "eee eeee eeee" demeye başlamamla durgunlaşıp, sakinleşip, elini başına götürüp gözünü kapayarak yeniden uykuya dalma işlemini başlatman, o arada ben emziğini ağzına koymak üzereyken iki elinle elimi yakalayıp bırakmaman, açık olan gözünü gözümün taa içine dikmen, 
ya saniyeler içinde uykuya dalman, ellerinin gevşemesi, gözlerinin kapanması
ya da uyuyamayıp, sinirlenip, içli, sinirli ve yüksek perdeden ağlamaya başlaman, kucağıma alıp ya emzirerek ya biberonla sakinleştirmemden sonra uyuman  tüm bu süreç o kadar güzel ki... Ağlaman bile o kadar özgün ve güzel ki bazen geciktiriyorum seni susturmayı. 


Ağlaması ayrı alem, çapkın gülüşü ayrı alem kumru kızım ben seni yerim.