Lilypie Second Birthday tickers

25 Ocak 2011 Salı

Korkuyorum

Aze haftaya 6 aylık olacak. Hayatımıza girdiğinden beri acayip şeyler yaşadım. İlk 3 ay hayatımda yaşadığım en zor günlerdi. Emzirme sıkıntısı, hormonlar, eş dostun anlamayan halleri, anlayanların bir türlü yetmemesi, üzüntü, hiddet, öfke, stres, çaba, azim, sabır derken derken son bir aydır herşey o kadar yoluna girmeye başladı ki... Hormonlar biraz hız kesti, Aze'nin yeme düzeni ve gelişimi sorunsuz ve hatta şahane ilerlemeye başladı, sevgili ile yeni hayata alışıp birbirimizin derdini daha iyi anlamaya başladık. Haksızlık ettiğim arkadaşlarımdan özür diledim, yeterince yanımda olamayan kimi arkadaşlarım özür dileyip yine yanımda yer aldılar. Başından beri elinden geleni yapanlar tam destek hep destek hallerini sürdürdüler. Yine yeniden dışarı çıkan, misafir olan, misafir ağırlayan, GÜÇLÜ, kendine güvenen Derya haline gelmeye başladım ufak ufak. Aze'yse tam bal oldu. Cilveler, işveler, oyunlar, gülücükler, sarılmalar, okşamalar dünyanın en şahane şeyi' Bir aydır önceki aylarda tüm bünyemi saran öfke, kendine güvensizlik, herşeye karşı tahammülsüzlük ve hüzünün yerini inanılmaz mutluluk sardı. Önceki aylarda olumsuz olan ne varsa hepsi tersine döndü. Dünyam aydınlandı. Uyanık olduğum her an müdahale edemediğim bir gülümseme var yüzümde. 


Böylesi bir mutluluk dünya üzerinde yok diye düşünüyorum. Aze Çınar dünya üzerindeki en tatlı, uslu, sakin, güleç, şahane bebek diye düşünüyorum. Böylesi bir mucizenin beni bulmasına çok şaşırıyorum. Her geçen gün daha da tatlılaşan ve neredeyse hiç sorun çıkarmayan bu melek nasıl oldu da benim kızım oldu hiç anlayamıyorum. Ve işte her şey böylesine mükemmelken ben her an bir şey olacak diye çok korkuyorum. Sürekli kabuslar görüyorum Aze'nin başına işlerin geldiği. Alışveriş Merkezinin tuvaletinde, kapının arkasındaki ped reklamı posterindeki genç kızı gördüğümde "Ya Aze'nin genç kız olduğunu göremezsem" diye gözlerim doluyor bir anlığına. Savaş gülümseyerek "Ben gidip sana çekirdek alayım geleyim." dediğinde, dışarı çıktığında kesin araba çarpacak diye düşünüp panikliyorum. Bir ay önce "Ben hayatımın hiç bir döneminde bu kadar zorlanmamıştım." derken şimdi "Ben hayatımın hiçbir döneminde bu kadar mutlu olmamıştım." cümlesini kuruyorum. Tek tek hatırlıyorum aylardır "Geçecek, çok az kaldı, çok yakında geçecek ve çok güzel olacak her şey" diyen anne arkadaşların sözlerini. "Geçti la hakkaten" diyorum. Fırtına geçmekle kalmadı. Bir de arkasında nefis bir gökkuşağı bıraktı. Ama işte çok korkuyorum. Türk insanına mı mahsus mutlu olunca panik olup "aha kesin çok kötü bir şey olacak" diye kuruntulanmak bilmiyorum ama ben bu mutluluğa bir şey olacak diye çok korkuyorum. 

7 yorum:

ÇokBilmiş dedi ki...

Yavru ördeğin hayatta kalmak için geliştirdiği "anneye bağlılık" davranışı insan türünde tersine işlermiş. Yani anne "bebeğe bağlılık" geliştirirmiş. O bebeğe duyduğun aşk ve beraberinde gelen kaybetme duygusu sanırım hiç yok olmuyor ama 1 yaşından itibaren, bebeğin bir küçük çocuk haline gelmeye başladıkça yavaş yavaş azalıyor. Bugünlerin keyfini çıkar :)

Başka Anne dedi ki...

aslında sadece bebeğe bir şey olacak korkusu değil yaşadığım, önceki aylar o kadar sıkıntılı geçti ki, şu anki mutluluk gerçek olamaz kesin eşle, arkadaşla, kendimle vs bir sıkıntı olacak diye korkuyorum :) ama yersiz tabi. korkmak bir halta yaramıyor.

Kız Kardeş Derya dedi ki...

Korkma lütfen mutluluğun hep daim olsun inşallaj bebişin,eşin ve sevdiklerinle..

mutluanne dedi ki...

Ben ne zaman korkmaya başlasam en büyük korkum korktugum şeylerı kendıme cekmem olur lutfen olumlu düşün insan oglunun başına ne gelirse kendı kuruntularından gelır..
Sen dunyanın en güzel meslegını ustlenmıs harıka bır annesın...
Mucızene ve sana sevgiler

Başka Anne dedi ki...

adaşım kızkardeş ve mutluanne teşekkür ederim. benden de sevgiler.

Duygu dedi ki...

Bana da olur ara sıra böyle.Her şey yolunda giderken içime bir kurt düşer ya kötü bir şey olursa diye.Çevremde de hep duyarım çok gülünce aman çok ağlayacağız yeter bu kadar güldüğümüz derler.Sanırım dediğin gibi bize has bir durum.
Ben ne mi yaparım bu durumda hemen kafamdan uzaklaştırırım kötü duyguları.Sanki çağırmaktan korkarım.
Mutluluğun keyfini çıkar canım.Olmadık düşünceler bozmasın bunu.Bu arada kızın her geçen zaman daha da tatlılaşıyor maşallah :))

Başka Anne dedi ki...

bende de tam tersi oluyor duygucum, sanki aklıma gelen başıma gelmiyor. o yüzden ben de panik durumlarında bir sürü felaket tahayyül ediyorum ki başıma gelmesin diye :))

Yorum Gönder

25 Ocak 2011 Salı

Korkuyorum

Aze haftaya 6 aylık olacak. Hayatımıza girdiğinden beri acayip şeyler yaşadım. İlk 3 ay hayatımda yaşadığım en zor günlerdi. Emzirme sıkıntısı, hormonlar, eş dostun anlamayan halleri, anlayanların bir türlü yetmemesi, üzüntü, hiddet, öfke, stres, çaba, azim, sabır derken derken son bir aydır herşey o kadar yoluna girmeye başladı ki... Hormonlar biraz hız kesti, Aze'nin yeme düzeni ve gelişimi sorunsuz ve hatta şahane ilerlemeye başladı, sevgili ile yeni hayata alışıp birbirimizin derdini daha iyi anlamaya başladık. Haksızlık ettiğim arkadaşlarımdan özür diledim, yeterince yanımda olamayan kimi arkadaşlarım özür dileyip yine yanımda yer aldılar. Başından beri elinden geleni yapanlar tam destek hep destek hallerini sürdürdüler. Yine yeniden dışarı çıkan, misafir olan, misafir ağırlayan, GÜÇLÜ, kendine güvenen Derya haline gelmeye başladım ufak ufak. Aze'yse tam bal oldu. Cilveler, işveler, oyunlar, gülücükler, sarılmalar, okşamalar dünyanın en şahane şeyi' Bir aydır önceki aylarda tüm bünyemi saran öfke, kendine güvensizlik, herşeye karşı tahammülsüzlük ve hüzünün yerini inanılmaz mutluluk sardı. Önceki aylarda olumsuz olan ne varsa hepsi tersine döndü. Dünyam aydınlandı. Uyanık olduğum her an müdahale edemediğim bir gülümseme var yüzümde. 


Böylesi bir mutluluk dünya üzerinde yok diye düşünüyorum. Aze Çınar dünya üzerindeki en tatlı, uslu, sakin, güleç, şahane bebek diye düşünüyorum. Böylesi bir mucizenin beni bulmasına çok şaşırıyorum. Her geçen gün daha da tatlılaşan ve neredeyse hiç sorun çıkarmayan bu melek nasıl oldu da benim kızım oldu hiç anlayamıyorum. Ve işte her şey böylesine mükemmelken ben her an bir şey olacak diye çok korkuyorum. Sürekli kabuslar görüyorum Aze'nin başına işlerin geldiği. Alışveriş Merkezinin tuvaletinde, kapının arkasındaki ped reklamı posterindeki genç kızı gördüğümde "Ya Aze'nin genç kız olduğunu göremezsem" diye gözlerim doluyor bir anlığına. Savaş gülümseyerek "Ben gidip sana çekirdek alayım geleyim." dediğinde, dışarı çıktığında kesin araba çarpacak diye düşünüp panikliyorum. Bir ay önce "Ben hayatımın hiç bir döneminde bu kadar zorlanmamıştım." derken şimdi "Ben hayatımın hiçbir döneminde bu kadar mutlu olmamıştım." cümlesini kuruyorum. Tek tek hatırlıyorum aylardır "Geçecek, çok az kaldı, çok yakında geçecek ve çok güzel olacak her şey" diyen anne arkadaşların sözlerini. "Geçti la hakkaten" diyorum. Fırtına geçmekle kalmadı. Bir de arkasında nefis bir gökkuşağı bıraktı. Ama işte çok korkuyorum. Türk insanına mı mahsus mutlu olunca panik olup "aha kesin çok kötü bir şey olacak" diye kuruntulanmak bilmiyorum ama ben bu mutluluğa bir şey olacak diye çok korkuyorum. 

7 yorum:

  1. Yavru ördeğin hayatta kalmak için geliştirdiği "anneye bağlılık" davranışı insan türünde tersine işlermiş. Yani anne "bebeğe bağlılık" geliştirirmiş. O bebeğe duyduğun aşk ve beraberinde gelen kaybetme duygusu sanırım hiç yok olmuyor ama 1 yaşından itibaren, bebeğin bir küçük çocuk haline gelmeye başladıkça yavaş yavaş azalıyor. Bugünlerin keyfini çıkar :)

    YanıtlaSil
  2. aslında sadece bebeğe bir şey olacak korkusu değil yaşadığım, önceki aylar o kadar sıkıntılı geçti ki, şu anki mutluluk gerçek olamaz kesin eşle, arkadaşla, kendimle vs bir sıkıntı olacak diye korkuyorum :) ama yersiz tabi. korkmak bir halta yaramıyor.

    YanıtlaSil
  3. Korkma lütfen mutluluğun hep daim olsun inşallaj bebişin,eşin ve sevdiklerinle..

    YanıtlaSil
  4. Ben ne zaman korkmaya başlasam en büyük korkum korktugum şeylerı kendıme cekmem olur lutfen olumlu düşün insan oglunun başına ne gelirse kendı kuruntularından gelır..
    Sen dunyanın en güzel meslegını ustlenmıs harıka bır annesın...
    Mucızene ve sana sevgiler

    YanıtlaSil
  5. adaşım kızkardeş ve mutluanne teşekkür ederim. benden de sevgiler.

    YanıtlaSil
  6. Bana da olur ara sıra böyle.Her şey yolunda giderken içime bir kurt düşer ya kötü bir şey olursa diye.Çevremde de hep duyarım çok gülünce aman çok ağlayacağız yeter bu kadar güldüğümüz derler.Sanırım dediğin gibi bize has bir durum.
    Ben ne mi yaparım bu durumda hemen kafamdan uzaklaştırırım kötü duyguları.Sanki çağırmaktan korkarım.
    Mutluluğun keyfini çıkar canım.Olmadık düşünceler bozmasın bunu.Bu arada kızın her geçen zaman daha da tatlılaşıyor maşallah :))

    YanıtlaSil
  7. bende de tam tersi oluyor duygucum, sanki aklıma gelen başıma gelmiyor. o yüzden ben de panik durumlarında bir sürü felaket tahayyül ediyorum ki başıma gelmesin diye :))

    YanıtlaSil

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...