15 Şubat 2011 Salı
Kırılgan bir çocuğum ben, yüreğim cam kırığı*
3 yorum:
-
-
Gariptir ki; arada buraya böyle farklı konular koymasan da ve benim annelikle alakam olmasa da seni okuyorum.
Kendimle ilgili pek düşünmem. "Neden bebeğim yok?" demem ancak seni okuduğumda sırtım eğiliyor. Beni bu kadar doğal, hesapsız sevecek birinin olmadığının farkındayım ve insanların beni sevmesi şu güne kadar nasıl umrumda değilse, seni okuduğumda gelen "bunu kaybettin, kaçarı yok" duygusu o kadar yoğun. Engel olamıyorum buna.
Sonra yabancılaştım yazdıklarına. Tamamen. Hani, hiç bilmediğim bir konuyla ilgilenen birini, bir şeyler öğrenmek ve ilgimi çektiği için okumak gibi bakıyorum. Bebeği, senle özdeşleştirdim, hormonlarımın sesini kıstım. Böyle güzel oluyor. Anneliği, çocuğun getirdiklerini, sendeki çalkalanmaları an be an görmek çok ilginç oluyor. İlginç dediğime de bakma, benim hayatım için aslında fazlaca "insanca" oluyor. O yüzdendir ki bu saatte açıp seni okuyor oluşum, saçma sapan bir yerden. İnsanlaşıyorum.,Sevgiler. - 15 Şubat 2011 14:50
-
-
Ve eklemeyi unuttum; senin anneliğinin beni insanlaştırması, sen anne olduğun için. Anneliğe mana yükleyişim, senin gibi kadınlar sebebiyle oluyor. Benden gördüğüm için. "Baba kucağını kendim yaparmışım demek ben de bu şekilde, en güzelinden" dedim şimdi mesela, aşağılara bakarken. Tekrar buraya baktım, "Bu meseleleri de unutmazmışım" dedim hahah. Deli gibi yazdım tamam susuyorum. Tekrar sevgiler.
- 15 Şubat 2011 14:54
- Başka Anne dedi ki...
-
oyh tüylerim diken diken oldu. böyle şeyler duyunca benim de elim ayağım tutuluyor.
benden de bol sevgiler ve hayatta ne zaman ne olacağı hiç belli olmaz, öperim. - 15 Şubat 2011 15:00
Gariptir ki; arada buraya böyle farklı konular koymasan da ve benim annelikle alakam olmasa da seni okuyorum.
YanıtlaSilKendimle ilgili pek düşünmem. "Neden bebeğim yok?" demem ancak seni okuduğumda sırtım eğiliyor. Beni bu kadar doğal, hesapsız sevecek birinin olmadığının farkındayım ve insanların beni sevmesi şu güne kadar nasıl umrumda değilse, seni okuduğumda gelen "bunu kaybettin, kaçarı yok" duygusu o kadar yoğun. Engel olamıyorum buna.
Sonra yabancılaştım yazdıklarına. Tamamen. Hani, hiç bilmediğim bir konuyla ilgilenen birini, bir şeyler öğrenmek ve ilgimi çektiği için okumak gibi bakıyorum. Bebeği, senle özdeşleştirdim, hormonlarımın sesini kıstım. Böyle güzel oluyor. Anneliği, çocuğun getirdiklerini, sendeki çalkalanmaları an be an görmek çok ilginç oluyor. İlginç dediğime de bakma, benim hayatım için aslında fazlaca "insanca" oluyor. O yüzdendir ki bu saatte açıp seni okuyor oluşum, saçma sapan bir yerden. İnsanlaşıyorum.,Sevgiler.
Ve eklemeyi unuttum; senin anneliğinin beni insanlaştırması, sen anne olduğun için. Anneliğe mana yükleyişim, senin gibi kadınlar sebebiyle oluyor. Benden gördüğüm için. "Baba kucağını kendim yaparmışım demek ben de bu şekilde, en güzelinden" dedim şimdi mesela, aşağılara bakarken. Tekrar buraya baktım, "Bu meseleleri de unutmazmışım" dedim hahah. Deli gibi yazdım tamam susuyorum. Tekrar sevgiler.
YanıtlaSiloyh tüylerim diken diken oldu. böyle şeyler duyunca benim de elim ayağım tutuluyor.
YanıtlaSilbenden de bol sevgiler ve hayatta ne zaman ne olacağı hiç belli olmaz, öperim.