Anneler Günüm

Bizim kuzu kamera görünce delirdiğinden, gizli kamera ile çekeyim dedim, ama ben hazırlayıp, gizleyene dek bizimkinin enerjisi epey azalmıştı. Yine de tadımlık olsun. 

Esrin-Esin-Tolga-Ahu-Mumu

Özlem ve Maya

Bu hafta sonu anneler günüydü biliyorsunuz. Aslında böyle özel günlerden hiç hoşlanmasak, tüketim günü olarak görsek, sevene sevilene her gün özel desek de, şu son dönemde hayatımızdaki kocaman gelişmelerin sonucunda "anne" olmuş olarak böyle bir günü yaşamakla eğlendik hep beraber. İlk anneler günümdü. İlk anneler günümde Savaş ve kızım bana mor bir saat almışlar. Lafın gelişi değil ha, Savaş Aze'nin önüne çıkarmış bir sürü saati, Azoşka da benim kızım olduğunu hemen belli ederek, mor olanını seçmiş. Anneler günümüze, 5 anne, 5 bebek, 4 baba kahvaltı yaparak başladık. Aramızda karar verdik ki, bizim gibi ailelerin bebeleri sakin ve uyumlu oluyor. 6 ila 19 ay arası 5 bebe hiç mi rahatsız etmez insanı? Hiç mi arıza çıkarmaz? Çıkarmadılar valla, güzel güzel sohbetlerimizi ettik, kahvaltımızı yaptık.  Bu arada Şirvan Kebap; Açık büfe kahvaltısı, çocuk oyun odası, mama sandalyesi, alt değiştirme-emzirme bölmesi, ferah mekanı ile artı, mama sandalyelerinin kirli, alt değiştirme yerinin küçük ve ters olması sebebiyle eksi oy aldı tarafımdan, 10 üzerinden 7 ile başarılı sınıfında yer aldı. 

Sonrasında önce Orman Genel Müdürlüğü sonra İstinye Park gezisi ile bitirdik anneler günü gezmesini. Behzat ile de altın vuruş yaptık. Pek güzeldi pek keyifliydi. 

Özlem(D)-Maya

Aze kuş son günlerde beni pek özlüyor ve eve geldiğimde çılgına dönüyor. Sarılıyor, yüzümü öpüyor, ısırıyor, saçıma doluyor ellerini kafama sarılıyor... Uyumak istemiyor yeniden işe gideceğim diye, yanımda kalmak istiyor. Üstelik taş çatlasın 3.5 saat dışarıdayım. Sabah akşam mesaiye başlasam ne olacaktı hiç bilmiyorum.Ayakta duruyor epey, kollarından tutarsak adım atıyor. Yürütecini ise ustaca kullanmaya başladı, dönüyor, çekiştiriyor, engeller aşıyor, tek ayak, çift ayak şov yapıyor. Doymayınca mam mam diyor. Baba diyor, anne ne demek biliyor. "Anne nerede, anne geliyor" gibi cümleleri anlıyor bana bakıyor, odada yoksam kapıya bakıyor. İşten dönüşümde kapıyı çaldığımda "Anne geldi" dediler mi hemen delirmeye başlıyor.

Doruk ve Aze kuş camdan bakıyor!

Hayat tamamen normale döndü. Hormondu, süttü, sağmaydı, lohusalıktı, tüm korkunç günler tamamen bitti. Bundan 1.5 yıl önceki Derya tamamen geri döndü. Dolayısıyla mutluyuz, mesuduz. Aze kuşun hayatmızdaki varlığına da tamamen alıştık ve onu hayatımıza uyarlamayaı öğrendik, o mutlu, biz mutlu, hayat güzel. Yaz da geliyor ki hepten güzel. Anne olmak güzel bir şey. Bunu farketmek 6-7 ay sürüyor olabilir. Olsun, farkettikten sonra çoook uzun bir zaman var nasılsa keyfi için.