31. Hafta Doktor Ziyareti

Bir kaç gecedir rüyalarımda erken doğum yaptığımı görüyordum. O yüzden doktor ziyaretinin hemen olması mutlu etti beni. Sabah kalktım, kahvaltımı yaptım. Yola çıktım. Yoldayken “suyum mu geliyor yoksa?” diye geleneksel Derya paniklerinden birini daha yaşadım.

Köprüyü geçerken mutlu oldum. Doktorumuz çok ilgiliydi. Minik çileğimizin artık pek çilek olmadığını gördüm. 1960 gr olmuş. Boyu tahmini 42 cm.Suyu, plesentası, duruşu her şeyi normal. 40'a kadar bekler bu bebek dedi doktor. Mutlu oldum. 

Hastanenin diğer binasına gittim. Hasta katını gezdim. Hemşireler çok yardımcı oldular. “ya ben doğuma geldiğimde tüm odalar dolu olursa?”, “ya ben doğuma gireceğim anda doğumhane dolu olursa?”,  gibi onlarca soruma hiç sıkılmadan yanıt verdiler. Sonunda doğum yapacağım hastaneyi kesinleştirmiş ve mutlu olarak ayrıldım hastaneden

Akşam eve geldim, yorgun ve bel ağrılı olmama rağmen artık bitirmem gereken metin yazma işinin başına oturdum. İlerleyen saatlerde göbeğimin 3 parmak yanında yoğun bir ağrı başladı. Hani çok koştuktan sonra dalağın ağrıması gibi bir ağrı... İki büklüm etse de çok dert etmedim. Sabah kalktığımda ağrı devam ediyordu. Şaşırdım. Genelde ağrılar böyle ertesi güne kalmıyor. Savaş’la kahvaltı ettik, uzandım. Ağrı azalmadığı gibi, bebeğin hareketlerini de hissetmiyordum. Paniklemeye başladım. Çikolata yedim, hareket etsin diye etmedi. Bir saat daha bekledik, doktoru aradık. Gelin bakalım dedi. Sonra Erdem’i aradık, hemen geldi, hastaneye yola çıktık. Hastaneye varıp, oturduğum anda Çınar Hanım hareket etmeye başladı. Savaş dışarıdan bile takip edebiliyordu ağrıyı. NST’ye bağladılar. Ama artık gerek bile yoktu, eski ritmine dönmüştü Aze Çınar. Doktorumuz da kontrol etti, tehlike görmedi. Eve geri döndük. Ağrı devam ediyor ama Çınar hareketli en azından. Böyle bir gergin günü daha geride bırakmış olduk.

Haftasonu Sosyalist Feminist Kolektif’in düzenlediği “Erkeklerden Alacaklıyız.” Eylemine katıldık kızımla. Pek yağmurluydu hava, eve erken döndük.