6. Ay

Bu ay ömrümün çok az kısmında sahip olduğum enerjiye sahip oldum. Yani bırakın hamileliği hamile olmadan önce bile böyle enerjik, böyle motive, böyle gezenti değildim. 1 Mayıs’a gittik. Kızım 33 yıl sonra ilk kez Taksim’e girildiğinde oradaydı. 1 Mayıs’ın ardından on gün boyunca her gün dışarıdaydım.  2 Mayıs’ta İşçi Filmleri Festivali’nin açılışına gittik. Hatta kızımızın ilk ismine İlkay sahnede Aze’yi söylerken karar verdik. Birden birbirimize baktık, güldük ve Aze olsun dedik. 3-4-5 Savaş’la filmlere gittik hep. Akşamları kızlarla buluşup oturduk. Yüzmeye gittim. 9 Mayıs’ta ALES’e girdim. Kızım beni hiç rahatsız etmedi. Ne tuvalet ihtiyacı ne basınç ne ağrı. Üstelik ilköğretim sıralarında girmeme rağmen. Aynı durumu KPSS için de umdum ama o biraz zor gibi sanki.

Acayip iyi geldi bana. Normal hayata verilmiş uzunca bir aradan sonra, normal insan olmuşum gibi. Kimseye ihtiyaç duymadan, ağrı sızı hissetmeden dolanabilmek güzel bir his.

Bu ayın sonunda Aze Çınar 1096 gram idi. Ultrasondan göbek bağını emdiğini gördüm. Bu zamanlar emme refleksleri gelişiyor, yutkunmaya başladıklarından bol bol hıçkırmaya da başlıyorlar.